το στυφάδο...του αγριοκούνελου...σελίδα 3

Έκανε μερικά βήματα, και πλησίασε στον πάγκο ένα πήλινο τσουκάλι ... που άχνιζε..κάτι σαν "γάστρα

 σήκωσε το καπάκι, και κάτω  από τις μουστάκες του άφησε να φανεί ένα χαμόγελο  ικανοποίησης.

Μου είχε ρημάξει το μποστάνι....τον παγίδευσα, και τώρα κολυμπάει με τα κρεμμυδάκια και τα φύλλα δάφνης...αυτό του άξιζε...

-Καπετάν Γιάννη απόψε έχουμε συλλείτουργο...θα τον ψάλλουμε κανονικά...

Έκανε με το κουτάλι ένα  τελευταίο δοκιμαστικό ρούφηγμα στο ζουμί , σηκώνει τα φρύδια με ικανοποίηση και αποφαίνεται....πεντοβολά ο Αγριοκούνελος...χαλάλι του που ήταν και ζημιάρης.

Σκεπάζει το καπάκι, και μαζί με αυτό τις δυνατές μυρωδιές του στιφάδου.

φέρνει κανα δύο βόλτες, πλησιάζει και πάλι στο παράθυρο...αφήνει ανήσυχο  το βλέμμα του να χαθεί στην απέραντη  διαχωριστική γραμμή του μπλέ και του γαλάζιου...

.-Ερχονται φουρτούνες  Καπετάνιο....μεγάλο μπουρίνι, θα κτυπήσει το σκαρί της Πατρίδας..

Τα μεγάλα κεφάλια του  Πλανήτη τα έβαλαν με την Ακρόπολη....την ξαναθυμήθηκαν  ύστερα από 2500 χρόνια...τότε που έτρεχαν οι αθηναίοι να αποκωδικοποιήσουν  τους παράξενους χρησμούς της Πυθίας

και δεν φτάνανε...

-Θα  μας σώσουν τα Ξύλινα τείχη...Φώναζε ο ένας Στρατηγός...πάνω στην Πνύκα..!

-Λάθος...Ξεφώνιζε  ο άλλος...να δραπετεύσουμε με τα πλοία...απέναντι...

-Δεν το παίζουμε Φίφτι φίφτι ...?..έλεγε ο τρίτος..( Βλέπεις δεν υπήρχε Μητσοτάκης να δώσει συμβουλές σωτήριες..)και τα χειρότερα δεν τα γλύτωσε η Αθήνα....΄

Έμεινε η άμοιρη να κοιτά.....ψηλά την συνονόματη θεά της,να γνέφει  με ενδιαφέρον από ψηλά και να της θυμίζει με το ...δάκτυλο..."συν χείρα ..κίνει.."..όσπου τό έπιασε το νόημα..ένας Στρατηγός που ήξερε από μόρτικα, και λέει....

Μπάτε στα καράβια να φύγουμε..όσοι μπορούμε ..να σωθούμε....τα μάρμαρα δεν τρώγονται...θα τα ξαναβρούμε.. άμα γυρίσουμε.....ξανα.!!

Η συνέχεια θλιβερή για την κοιτίδα του Πολιτισμού....αλλά ο  λαός σώθηκε...

 Ο Στρατηγός δεν ξέχασε το δάκτυλο που θύμιζε η θεά Αθηνά, πως να το χειριστούν ,

και βρήκε τρόπο,να το τοποθετήσει εκεί που κανένας" χρυσοφόρος Μύδας " μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να το βγάλει...για να απειλήσει....Ξανά ...παρ. όλο που είχε διατάξει κάθε πρωί να του θυμίζουν...πως να προσέχει τους Έλληνες...ότι κρατούν στα χέρια....ακόμη κι αν είναι....άδεια!!!

   Έβαλα τα γέλια.....

-Μπαρμπα χρήστο  είσαι διαβασμένος.....και  Ιστορικά ενήμερος ...είσαι και χωρατατζής δεν ξαναγράφεις Ιστορία....να κονομίσουμε τα πνευματικά δικαιώματα του...Θουκιδίδη...ποιός νοιάζεται 

...... σάμπως  θα βρεθεί κανείς τετράκις δισέγγονος...για να ζητήσει ..αποζημίωση?
Το ...στιφάδο....σέρβιρε το στιφάδο φωνάζω...έδώ το ..καλο Μαγέρικο...Φαροφύλαξ...!!!

Άρχισαν να σερβίρονται για την ιεροτελεστία της  τσίπουρο κατάνυξης, και το ξεκοκάλισμα του πέντα νόστιμου  αγριοκούνελου, που με περισσή δεξιότητα και θαυμασμό  σε λίγο θα μακέλευαν.

-Στην υγειά σου  Καπετάνιο… καλά ψαρέματα!!

-Γεια σου και σένα  Χρήστο  ανταπαντούσε ο Καπετάν Γιάννης, και τσούγκριζε το ποτήρι του Μουστάκια φίλου του.

-Είναι δυνατό… έχει βαθμούς… πρώτο απόσταγμα από κάτι αμπέλια, εδώ δίπλα από το βουνό..έχει  κάτι κληρονομικά  από τον Παππού του  ένας φίλος μου  στα Περιστέρια.. και μου κουβαλά μποτίλιες…. δοκίμασε και πες  μου…!

Κάτασπρος ο φάρος ύψωνε  το ανάστημα του  στην άκρη του Γιαλού, έχοντας στην βάση του το δώμα του Φαροφύλακα, και στην κορφή το μπλε κωνικό  καλυμμαύκι  σκέπαστρο του ήλιου  και της βροχής προς  την μεγάλη Γυάλινη μπάλα, του σημαντήρα…..

Ένας άσπρος γίγαντας, κρατάει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε ξηρά και θάλασσα, που ζωγραφίζει ίσα πέρα το κύμα.

Ακούει το  ψιθύρισμα του ανέμου, κι αφουγκράζεται  τις κραυγές απ τα θαλασσοπούλια

Και σαν έλθει το σούρουπο κι ανάψει τη λάμπα ο μπάρμπα Χρήστος, μαζί με τις αναλαμπές  στέλνει και τα  δικά του μηνύματα στους ανυπόμονους  παραπλέοντες Ναυτικούς, που λαχταρούν τη στεριά..και τα ανείπωτα μυστικά της.

Τσούγκριζαν έτρωγαν και μιλούσαν, τα δύο γεροντάκια,… τα θέματα  πικάντικα και πολυποίκιλα  όπως  οι νοστιμιές του μεζέ που τράβαγε δυνατό πιοτί και θαλασσινές ιστορίες…!!

Συνεχίζεται... σελ 4