Γελάει καλόκαρδα....
-Μπερδεμένος είμαι με όλα τούτα που ακούω....δεν ξέρω που να ρίξω το ανάθεμα...
Πλησιάζει το μεγάλο παράθυρο και ρίχνει μία ματιά την απέραντη θέα με το μπλέ ανοικτό φόντο του ουρανού και το βαθύ της Θάλασσας..
- Βλέπεις τούτο το Θερίο καπετάνιο μου?πάνω του άλλοι κυβερνούν βαρκούλες σαν ελόγου σου , άλλοι κυβερνούν καράβια,...μία στραβοτιμονιά ,ένας κακός καιρός,και κάποιες συγκυρίες...η αναποδιά τόφερε τούμπα το σκαρί...μα άστα τώρα αυτά...!!!!
Τό μάτι του πέφτει στο Χταπόδι....
-Τι είναι τούτο που έφερες..αθεόφοβε..
-Φρεσκαδούρα Αρχηγέ μου... με παίδεψε το άτιμο μέχρι να το ανεβάσω...τρία σπαράκια μούφαγε..αλλά δεν γλύτωσε την απόχη..!
Λέγε με Χρήστο...Χρήστος Μπάκουλας είναι το όνομά μου..το Αρχηγός μετρούσε κάποτε...τότε που ..κάθε αναλαμπή του Φάρου,τη νύχτα, έκανε τον Αρμενιστή..τιμωνιερη να συλλογάται... τη στεριά σαν ξανοιγόταν από τον Ισθμό κι έβλεπε τα φώτα αριστερά....
-Περνάμε την Κούλουρη...ένα φανάρι ακόμα ........της Αγια Μαρίνας δεξιά μας κατα Αίγινα και μετά ατέλειωτο Πέλαγο...
-Ξέρεις τι τραβάω με τους Άτιμους Καπεταναίους? το τι ανέκδοτα μου ξεφουρνίζουν στον ασύρματο?
-Ακούει ο Αρχηγός....?
-Ακούει.....και δός του γέλια...να χτυπιέμαι μόνος μου εγώ και ο πομποδέκτης...
Μιλούσε και χαιρόσουν να τον ακούς.ανεξάντλητο το Χιούμορ του...
Σαν έμενε μόνος με την μοναξιά .. του ... σίγουρα αυτή έβγαινε ..χαμένη..
Πιές το καφέ ... μετά έχω τσίπουρο και μεζέ...!!
Συνεχίζεται.....
