Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2010
Κατεργάρη μου την έσκασες... σελ1)
-Βάζει την παλάμη του στο στόμα να ακουστεί από μακρυά η φωνή του...
-Καλώς να ορίσεις...Καπταν Γιάννη...Πρωί πρωί τον "άλεσα" με αυτό το μαραφέτι...δέσε τη βάρκα , βάζω μπρίκι κι έλα να τα πούμε...
Νυκοκύρεψα τη " Γαήτα.." μου,μάζεψα την "κολπάδα"...Έβαλα τα δύο Χταποδια στο μικρό ψυγείο για το σπίτι,ξεχώρισα το κάπως μεγαλύτερο το τρίτο,..το κρέμασα σε ένα σύρμα για "πεσκέσι"και πήρα τον ανήφορο...
Ο Φάρος από μακρυά δείχνει να είναι κοντά στη θάλασσα,μα σαν πάρεις το μονοπάτι, προς τα ...πάνω...μετράς στο διάβα του κάμποσα "φουσκώματα".....
Τα τελευταία χρόνια , τέσσερεις πέντε φορές τον έχω επισκεφτεί...
Στο Φάρο σχεδόν κάθε μέρα είμαι στους βράχους εκεί γύρω και ψαρεύω.... και σαν με δει ..καλόκαρδα μου γνέφει...
-Ελα πάνω ...
Του ανταποδίδω με χαμόγελο, και τον αφήνω στο.... "περίμενε"... άλλά πως να εξηγήσω στη λαχτάρα της καλοσύνης του ότι άλλη η δουλειά του Ναύτη,... κι άλλη...του Ανάυτη...
Στον ίδιο χρόνο,τον ίδιο χώρο, αλλά από διαφορετικό μετερίζι,πολεμάμε κι οι δύο την Μοναξιά...μας..
Κι όμως θέλουμε τόσο πολύ να μιλήσουμε...και νοιώθω ότι έχουμε πολλά να πούμε.....
Επι τέλους διαβαίνω την κάτασπρη αυλή και σηκώνω το μάνταλο της ξύλινης πόρτας....του ισογείου..
Ένας χώρος απέριτος,ένα πετρογκάζ,μία ντουλάπα,στην άκρη,..κι ένα κρεβάτι σκεπασμένο με χοντρές πολύχρομες βελέντζες,προστασία στο κρύο και την υγρασία....
Στο κέντρο του δωματίου πάνω στο Ξύλινο τραπέζι, και επάνω τα σύνεργα του καφέ....
-Κατεργάρη μου την έσκασες.... φωνάζει και χαμογελά καλόκαρδα...τρείς φορές σε περίμενα και δεν ήλθες...τρείς φορές έκοψε ..το καιμάκι...
-Αρχηγέ,,,,κουτσομπόλη,....πές μου ..ότι θέλεις να θάψουμε την Υφήλιο...και έχουν μείνει πολλά ασχολίαστα...σου πέφτουν κάτω από το καλάθι τα θέματα....
-Εμαθα σου φέρανε γεννήτρια και τηλεόραση, και τρέχεις να ανάψης τα φυτήλια του Φάρου πριν αρχίσει τον καυγά ο.......Τράγκας... με το Χατζηνικολάου
Συνεχίζεται....
